Bana bırak mavi denizlerde boğulmayı

Ucu sivri kalemleri koy başucuma bu gece
Gecenin siyahında kaybolup gitmeyi bana bırak
Dağ başında duman olmayı
Gökyüzünde bulut olmayı
Bana bırak yağmur olup yere çakılmayı
Kır çiçeklerini sen tak saçlarına
Yaz yağmurlarıyla sen ıslan baharda
Güneş senin için doğsun
Yıldızlar senin adını yazsın
Dünya bir tek senin için dönsün
Sen yeter ki kollarında ölmeyi bana bırak
Seher vakti üşümeyi, sensizken titremeyi
İçinden ağlarken dışından gülmeyi
Sevilmeden sevmeyi her gece içmeyi
Bana bırak ölümlerden ölüm beğenmeyi
Kara bulutlar benim başımda dönsün
Şimşekler gözlerimde çaksın bu gece
Gökkuşağıyla kayıp gitsin hayallerim
Hayatım son bulsun bu gece ellerinde
Bıçak sırtında yaşamayı bana bırak
Daya sensizliği alnımın tam ortasına
Elinde solup giden yarınlarımla vur beni
Sensiz yaşayacaksa bu can yaşamasın
İsterse güneş bir daha doğmasın
Ansızın kapansın gözlerim dünyam kararsın
Bana bırak cehennemde yanmayı bana bırak
Gözlerinde mevsimler solmasın
Kalbinde ayrılık acısı kalmasın
Dudaklarında son öpücüğüm kurumasın
Ve gecelerin karanlık olmasın
Sen kâbuslarla uyanmayı bana bırak
Giderken varımı yoğumu her şeyimi götür
Hiç bir şey kalmasın bu yürekte
Tek isteğim kalbime emanetime iyi bak
Ben ölünce gözyaşlarına boğulma sakın
Bırak her şey yerli yerince kalsın
Yokluğum derin yaralar açmasın
Her şey gönlünce olsun papatyam
Uğrunda can vermeyi bana bırak
Bir sonbahar günü ölmeyi bana bırak..

Ahmet Suyadal