Şimdi sensiz..

Suskunluğun en acımasız
olduğu zamanlardayım.
Sensiz ben .Kimsesiz bi çare..
Sensiz hiç bu kadar yalnız
hissetmedim kendimi
Güneşe yabancı, Gündüze küs.

Buluta hasret, yağmura dost dolandım.
Yagmur damlaları idi, yüzüme
vurdukça gözyaşımı saklayan.
Hasret gözyaşları gibi
yağdım bulutlardan denize.
Sonra deniz kenarında bile bulamadım.
Dalgaların vurduğu kıyılarda seni.
Dalgalar alıp götürmüştü
tüm hayellerimi.
Oysa bir Seni götüremedi;
Birde ela gözlerinin
denize yansımasını..
Keşke denizde dalga
olsam gitsem uzaklara.
Vursam kıyılarına.
Sarsam seni...
Koklasam..
Öpsem..
Üzmeden..Kırmadan seni..
Sana olan hasretim..
Gülün güneşe,
Martının denize,
Bebeğin anneye,
Balığın suya,
İnsanın atan bir kalbe
ihtiyacı gibiydi..
İşte sen hep ordasın
kalbimde ve orda atacaksın.
Ve gülün yıldız için güneşi
unutmadığı gibi de hep aklımda.
Seni duymak,görmek,tüm
hasretimi arttırıyor.
Sensiz geçen her dakikayı,her saniyeyi
Yakıp yıkasım var.
Seni çok seviyorum.
Ve sensiz yapmıyorum.
Sana olan sevgimi seni
anlattığım denize sor.
Simit attığım martılara
Güneş batarken çıkan yakamoza
Sahipsiz kuş yuvalarına sor.
Güneş batıyor.
Sahil bitiyor.
Kuşlar göç ediyor.
Ama sen daimsin gönlümde..
Kuru toprak nasıl yağmuru gözlüyorsa..
İşte benim çorak gönlümün
tek baharı sensin.
Ağaç yele muhtaç, ben sana muhtaç
Evet, gülüm, ben sana muhtacım;
Oksijene muhtaç olduğum kadar.
Çünkü seni çok seviyorum
Ve çok özlüyorum...